Witam...
Zleciało....
Pierwsze dwa tygodnie szkoły zleciały strasznie szybko. Jednak od ostatnich rozmów z Darią nic się nie zmieniło. Staram się odnaleźć wśród tylu ludzi i nie idzie mi tak źle. W moim otoczeniu jest niestety kilka ludzi, których nie chciałabym widzieć. Staram się powiększyć swoją tolerancję. Tak sobie postanowiłam. Co sobie postanowiłam?
Obiecałam sobie, że lepiej obdarzyć kogoś uczuciem obojętności niż cały czas czuć złość lub nienawiść do kogoś. Obojętność wobec niektórych jest najlepszym rozwiązaniem, gdy najpierw chce się naprawić siebie.
Ostatnio moje życie krąży wokół domu i szkoły. Nie ma jak zmieścić w to przyjaciół czy rodzinę, chociaż ta druga wiadomo że jest bliżej. To smutne. Gdy zaczęła się szkoła cieszyłam się ( nadal cieszę), że wreszcie będę miała obowiązki i nie będę miała czasu na jakieś głupie przygnębienie. Myślałam jednak, że będę miała lepszy plan... Codziennie kończyć o 15 lub 15.45 jest męczące. Ja przychodzę do domu koło 17 i nie mam siły na nic. Siadam z herbatą, oglądam pierwszą miłość i nagle robi się 20. Następnie kąpiel ( mi zajmuje godzinę przynajmniej xD) i już muszę się spakować i iść spać, żeby się wyspać. Wy też tak macie? To jest w sumie trochę takie wyzwanie, żeby wyrwać w takich dniach. Coś czuje że po miesiącu zacznę wychodzić popołudniami, nawet na zwykłe spacery( :D). Na matematyce myślałam o przyszłości i uświadomiłam sobie, że BARDZO, bardzo się jej boję. Boję się że nie znajdę pracy, co w tych czasach jest bardzo prawdopodobne, że będą musieli utrzymywać mnie przez jakiś czas rodzice -.- albo że będę mieszkać w jakimś nie przyjemnym miejscu. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie jestem pewna niczego. Nawet nie wiem czy zdam maturę..
Dziś czytając książkę, którą dostałam od Kariny już na pierwszej stronie odczytałam coś, co kazało mi zatrzymać się na chwilę i o tym pomyśleć " uważaj , czego pragniesz....możesz to otrzymać". To prawda, trzeba na to uważać. Nasze pragnienia i marzenia się zmieniają często i czasami pragniemy takie głupoty albo takie straszne rzeczy, że powinniśmy się za to wstydzić. Wyobrażacie sobie co by było gdybyśmy otrzymali wszystko co kiedyś chcieliśmy? Ja np nie chciałabym tego. Sama teraz nie wiem czy chciałabym, tego co pragnę, bo jeżeli tego teraz nie mam to znaczy, że jest jakiś powód.
Z dnia na dzień przekonuję się, że nie lubię swojej klasy. To wręcz dziwne, że z całej klasy lubię 2 osoby xd DWIE, może 3. Pierwszy raz mam taką sytuacje. Ona mi nie przeszkadza wcale, no ale co się dzieje? Skąd taka sieczka wśród tych osób? No cóż. Wszystko jest udane w tej szkole- lubię ją strasznie. Oprócz tej klasy.. Nie odnajduję sie w niej i po raz pierwszy dobrze mi z tym!
A wy lubicie swoją klasę?
Znowu zaczęłam pisać w pamiętniku, ale nie boję się że to jakiś krok do tyłu. Czuję, że to duży krok do przodu. Pisanie o swoich uczuciach, smutkach i strachu to dla mnie niezła terapia :). Polecam wam to, nawet jeśli napiszecie to na brudnej kartce z zeszytu, która wyląduje w koszu.
Za niedługo październik..hm...jesienne spacery *>*...Na pewno będą rozmowy z Darią pisane na dworzu..w parku czy gdzieś..na pewno.
 |
| Od dziś moj ulubiony obrazek xDDD |
A! jeszcze jedno!
Piękna wzruszająca i wyciszająca piosenka. 10/10
